​​​​​​

میدونین زیباترین لبخند ها از کجا متولد میشن؟

از همونجایی که اسمشو میزارن تاریک ترین نقطه رویا...

همونجایی که بهش میگن《مرگ》...

مرگ اونی نیست که شما میبینید...

مرگ اونی نیست که باعث قطع شدن نفس های یه بیمار دردمند میشه...

اسم اون پایانه...فقط یه پایان ساده...

ولی مرگ...اون یه سیاهپوشه...

که پوزخندزنان با سیگار برگ گوشه لبش از کنار نفس های باطراوت آدمای شاد میگذره و میتونه باعث پژمرده شدن شکوفه لطیف لبخند باشه...

برای همینه که میگم زیباترین لبخندها از این نقطه متولد میشن...

چون اونا اونقدر سرکش و بی پروا هستن با تمام وجود مقاومت میکنن...حتی در مقابل چنگال های تیز و کثیف مرگ که با نابودی زیبایی ها آلوده شده...

بعضی اوقات لبخند ها همینطور که عرق از سر و روشون میباره ، بازم پا پس نمیکشن...

میجنگن و میجنگن فقط بخاطر اینکه فقط یه ثانیه دیگه از لمس لبای آدما لذت ببرن...

فقط برای اینکه شاید برای یه لحظه هم که شده ، روح دردمند آدما رو از شر سایه مرگ نجات بدن...

همون لحظه ست که مرگ با تاسف و پوزخند همیشگیش ، شکوفه لبخند ها رو روی باغ لب های آدما تنها میزاره...

آره...

زیباترین لبخند ها از مرگ متولد میشن...

از جایی که میتونه پایانشون باشه...

اما اونقدر شجاع هستن که حتی با وجود زخم های کوچیک و بزرگی که دارن ، بازم سماجت کنن...

قوی بودن رو باید از این لبخند ها یاد گرفت...

شایدم باید بگم...

از صاحب این لبخند ها باید یاد گرفت...

 

 

پ.ن: با اینکه این حرفم ربطی به این پست نداره ، ولی متشکرم از پونیو که کمکم کرد یه رنگ زیبا پیدا کنم و توی پرتره کوچیکم اضافه کنم...