من کلا آهنگ ایرانی گوش نمیدم...
البته به غیر از استاد شجریان که احترام خیلی بالایی براشون قائلم...
ولی اون شعر آقای چاوشی رو خیلی دوست دارم که میگه:
من که توی سیاهیا...
از همه رو سیاه ترم...
میون اون کبوترا...
با چه رویی بپرم؟...
میدونید...متفاوت بودن...همیشه ترس به همراه داره...خجالت ، وحشت ، منزوی بودن...خیلی خوب میشه اگه یاد بگیریم همه متفاوتیم...نه فقط من...نه فقط یوک...نه فقط یه بچه سیاه پوست...نه فقط یک انسان با بیماری خاص...همه انسان ها متفاوتن...پس وقتی یه ویژگی تازه در مورد یه نفر میبینید...برچسب فضایی بودن رو بهش نچسبونید...چون خودتون هم متفاوتید....
